Poznamy teraz formy rodzajników określonych (artículos determinados) w języku hiszpańskim. Jest to element, który w języku polskim nie istnieje, a możemy go porównać do angielskiego the, czy niemieckich form der, die, das.
Stoją one przed rzeczownikiem, który określają, a używamy ich, aby mówić o czymś co znamy lub co pojawia się w wypowiedzi po raz kolejny. Szczegółowe zasady użycia poznamy na jednej z kolejnych lekcji.
Zobaczmy:
| el – rodzajnik dla rodzaju męskiego, liczby pojedynczej, np. el libro | la – rodzajnik dla rodzaju żeńskiego, liczby pojedynczej, np. la mesa |
| los – rodzajnik dla rodzaju męskiego, liczby mnogiej, np. los libros | las – rodzajnik dla rodzaju żeńskiego, liczby mnogiej, np. las mesas |
Jak zauważyliśmy, rodzajnik mówi nam o liczbie oraz rodzaju rzeczownika. Jednak, jak ustalić rodzaj, gdy rodzajnika w zdaniu nie ma?
Często mówi nam o tym końcówka rzeczownika. Jeśli ten kończy się na samogłoskę -o, można przypuszczać, że jest rodzaju męskiego. Na przykład: el piso.
Natomiast, gdy rzeczownik kończy się na samogłoskę -a, z reguły jest rodzaju żeńskiego. Przykładowo: la cama.
Rodzaju żeńskiego są również wyrazy, które kończą się na -ción oraz -sión (odpowiadają one często naszym wyrazom kończącym się na -cja, -sja, np. lekcja, akcja), Na przykład: la habitación, la lección.
Również rodzaju żeńskiego są wyrazy kończące się na -d oraz -z, w których akcent pada na pierwszą sylabę od końca. Na przykład: la pared, la ciudad, la actriz.
Należy pamiętać, że od podanych reguł istnieją liczne wyjątki: la mano (ręka), el sofá (kanapa, sofá).